عزاداری بر سیدالشهدا علیه السلام و شبهات وهابیت (1)

درپست قبل، مطلبی مهم مورداشاره قرارگرفت و بیان شد که به هرمیزان عظمت و تاثیرگذاری حماسه ی سیدالشهدا حضرت امام حسین علیه السلام، در جوامع روشن ترشود، حملات علیه آن نیز، افزون تر می گردد. همینطور، فهرستی ازاین هجوم ها ازسوی مخالفان عاشورا گزارش شد که یکی از آنها مخالفت با عزاداری به عنوان عاملی بسیارمهم در زنده نگه داشتن یاد و خاطره اسف بار و دلخراش واقعه ی عاشورا، است.

گرچه تصمیم داشتم در طی دو ماه عزاداری محرم و صفر، مطالب متناسب را ادامه دهم، اما کامنتی به دستم رسید که سویه ی بحث را تغییر داد و مرا به بحث بیشتر در مورد اقامه ی عزا، متمرکز ساخت. پیش از پرداختن به پاسخ این کامنت، بیان مقدمه ای ضروری است ( البته پیشاپیش از این که شاید مطلب اندکی تخصصی باشد، اعتذار می طلبم ).

تجربه و بررسی طولانی مدت ام در زمینه ی شبهات اهل سنت، نشان می دهد یکی از شاخصه های عمده ی طراحان شبهه علیه تشیع، استناد ناقص به منابع شیعی است. آنان می کوشند با استناد به تالیفات شیعی و احادیث حضرات ائمه ی اطهار علیهم السلام، ثابت کنند که عقاید و عملکرد شیعیان، نادرست و باطل است. برای توضیح بیشتر در مورد « استناد ناقص به منابع شیعی » باید گفت: گاهی از یک حدیث، قسمتی از آن را انتخاب می کنند که برای غرض آنان کارایی دارد؛ و گاهی حدیث به شکل کامل نقل می شود اما احادیث دیگری که بیان گر منظور آن حدیث است، مورد اشاره قرار نمی گیرد.

در قرآن  مجید آیات بسیاری وجوددارد که بدون بررسی و توجه به سایر آیات، منظور آنها روشن نمی شود. برای واضح شدن این مسئله لازم، است به نمونه ای ازاین موضوع بسیار مهم بپردازیم. یکی ازمسایل مهم، مسئله ی « عام و خاص » است؛ یعنی ابتدا آیه ای حکمی را برای یک موضوع به شکل عام، اثبات یا نفی می کند وسپس در همان سوره یاسوره ای دیگر، مواردی از آن عموم خارج می شود و برای آن موارد حکم دیگری اثبات می گردد. برای مثال، در یک آیه می خوانیم: « مردان و زنان بی همسر خود را همسر دهید » (1) و در آیه ی دیگر می فرماید: « حرام شده است بر شما، مادران تان و دختران تان و خواهران و عمه ها و خاله ها و …. ». (2) چنان که روشن است، ابتدا به شکل عام در مورد ازداوج سخن می گوید، و در سوره ای دیگر، اصنافی از زنان را غیرقابل ازدواج معرفی می فرماید. موارد « عام و خاص » در کتاب خدا بسیار زیاد و فراوان است؛ اما پژوهش درباره ی این آیات، کار اهل تخصص است. به طور کلی اظهار نظر درباره ی مسایل دینی و به دست آوردن نظر خداوند، کار هر کسی نیست و مانند تمام رشته ها، تخصص می طلبد.

نسبت به احادیث، کار اندکی پیچیده تر می شود؛ چون یک پیش نیاز دیگر نیز وجود دارد و آن این که ابتدا باید سند حدیثی که مورد استناد قرار می گیرد، بررسی شود. این کار هم نیاز به دانش مرتبط دارد و باید علم « رجال » و علم « درایه » مورد توجه قرار گیرد.

در نتیجه هرگز نمی توان استناد به کتاب خدا و سنت پیامبر اکرم علیه وآله السلام و حضرات ائمه ی اطهار علیهم السلام را بدون دانش تخصصی، کاری منطقی و روش مند دانست.

پس از این مقدمه، به بحث در مورد کامنتی که به آن اشاره شد، می پردازیم. در این کامنت، با استناد به احادیثی که در تالیفات علمای شیعه وجود دارد، عزاداری برای حضرت اباعبدالله الحسین سلام الله علیه را امری مذموم، مورد نهی، ساخته و پرداخته ی غالیان و منحرفان و در جهت مطامع برخی از علمای شیعه، دانسته است. نویسنده ی کامنت که نام « حق طلب » را برای خویش انتخاب کرده، چنین می نویسد:

نمیدانم چرا شما غالیان این قدر از آشکار شدن غلوی که در مذهب اهل تشییع کرده اید می ترسید تا خرافات شما آشکار شود و عوامی را که گرد خویش جمع نموده اید از دور تان پراگنده شوند… میدانم خودتان خوب می دانید که نوحه کشی و اعمال خرافی که تحت عنوان عزاداری حسینی انجام می دهید هیچ اساس و بنیادی در اسلام ندارد و این اعمال در تمام مذاهب اسلامی مذمت شده است حتی علمای بزرگ اهل تشییع نتوانسته اند چشم روی این خرافات پرستی ببندند وبرای تنویر افکار شیعیان بارها آن را محکوم نموده و بدعت خوانده اند. اما اگر شما ملاهایی که نمی توان شما را شیعه گفت با آشکار شدن این حقایق بنیاد قدرت خویش را ویران می بینید و با راه اندازی چنین خرافه ها تنور سیاست خویش را گرم کرده اید. به راستی همانطور که خودتان گفته اید برانگیختن احساسات مردم با قمه زنی و سینه کوبی و زنجیر زنی همین اعمال است که پایه های حکومت شما ملاهای غالی را بر مردمی که از احساسات شان سو استفاده می کنید مستحکم می کند. غالیان همان کاری را با تشییع کرده اید که پولس مسیحی با مسیحیت کرد…. بگذارید تا حقیقت آشکار شود و شیعیان بدانند که شما غالیان چقدر تشییع را به انحراف کشانیده اید. اینک شماری از این نظریات را ذکر می کنم امید که مانند پیام قبلی حذف نکنید و برای آن پاسخ مقنع داشته باشید.

این درحالی است که نویسنده ی کامنت، هیچ یک ازنکاتی که درمقدمه ی این پست بیان کردیم را مدنظر قرارنداده است؛ نه بحث سند احادیث مورد استنادش رامطرح کرده و نه به بررسی و پژوهش در سایر روایات موضوع عزاداری بر سیدالشهدا حضرت امام حسین علیه السلام، نشسته است.

اگر عزاداری به عنوان موضوعی برای تحقیق نگریسته شود، باید تمام روایات و احادیثی که در این زمینه وجود دارد، مورد بررسی و پژوهش قرار گیرد و مراحل علمی به شکل روش مند، طی گردد، تا یک تحقیق منطقی و صحیح، ارائه شود.

کاملا هویداست که چنین نوشته هایی ویژگی های برجسته ای دارند؛ غیر منطبق بر روش علمی بررسی احادیث است، از روی عناد و دشمنی نوشته می شوند، هدف آنها از بین بردن مهم ترین عقاید شیعه است.

ادامه ی پاسخ به این کامنت را در پست بعد، پی خواهم گرفت؛ اما به شکل مختصر باید گفت: آری! در برخی روایات اشکالی از برخورد با مصایب، مورد نهی قرار گرفته است، اما وقتی نوبت به عزاداری برای سیدالشهدا حضرت امام حسین علیه السلام می رسد، قضیه تفاوت می کند؛ روایات و احادیث در مورد عزاداری که از رسول اکرم و ائمه ی اهل بیت علیهم السلام، به دست مان رسیده، بی اغراق، بسیار انبوه و فراوان است. براساس آنچه در مقدمه عرضه گردید، باید تمام این مطالب در کنار هم قرار گیرد و نتیجه به دست آید. روشی جز این شیوه، نشان از عدم دانش یا غرض ورزی دارد.

برای حفظ روش این وبلاگ در کوتاه نویسی، در پست آتی، بررسی شبهات وهابیت در مورد عزاداری برای مولا اباعبدالله الحسین صلوات الله و سلامه علیه را ادامه خواهیم داد تا معلوم شود آیا عزاداری – چنان که ادعا شده است – جعلی و ساخته ی غالیان است، یا – بر خلاف ادعای وهابیون – مورد دستور رسول الله و حضرات ائمه علیهم السلام و منطبق بر آموزه های دینی و شرعی است.

—————————————————————————————-

پی نوشت ها:

1- سوره نور، آیه 32

2- سوره نساء، آیه 23